In de huid kruipen van fenomeen Herman Brood is eng en
geweldig tegelijkertijd, vindt acteur Stefan Rokebrand. Hij is in ieder geval
blij dat hij al een jaar musicalervaring heeft opgedaan als Soldaat van Oranje. Niet dat Chez BROOD een musical is, laat dat
meteen gezegd zijn. Het is een toneelstuk, een biografisch portret van een van
de meest kleurrijke levenskunstenaars van Nederland, waarbij de ongecultiveerde
rock-‘n-rollsongs van Brood ook langskomen. En dus heeft Rokebrand zangles:
“Het is niet veel mensen gegeven om zo avond aan avond te zingen. Het moet rauw
klinken, zeker niet te braaf of te geschoold. Het is wel Brood hè.”
Kunstlinie Almere Flevoland (voorheen Schouwburg Almere) is een ontmoetingsplaats waar mensen samen kunnen genieten van theater, architectuur, kunst, eten en drinken en natuurlijk van elkaar.
maandag 25 januari 2016
Don't Break The
Rhythm van Nederlandse a capella groep Rock4

Rock4 is een Nederlandse a capella groep, die bekende en onbekende pop- en rocksongs bewerkt tot “vocale” nummers met instrumentloze muziek in verschillende stijlen.
De vier zangers waaruit de groep bestaat zijn; Tenor Luc Devens, de dynamische leadzanger met een indrukwekkend groot bereik, Lucas Blommers, de heldere klassieke tenor, Luc Nelissen, de warme bariton met een geweldig gevoel voor ritme en timing en Miklós Németh, de solide, lage bas die zorgt voor de perfecte fundering van de groep. Ze hebben alle vier een eigen stijl, identiteit en achtergrond. Sinds 2000 treden ze op in Nederland, maar ook ver daarbuiten met concerten in heel Europa en Azië.
Don’t Break The Rhythm wordt een voorstelling in een hoog tempo, met spannende muziek, bekende nummers, veel humor en muzikale verrassingen, waarbij de nadruk ligt op het ritme, de percussie. Leadzanger Luc Devens: “Met onze vier stemmen als instrument proberen we altijd weer opnieuw een brug te slaan tussen rockmuziek, in de breedste vorm, en het theater”.
Inspiratie haalt de groep uit alle hoeken. “Goede muziek en spannende ideeën zijn overal
te vinden, van Bobby Mcferrin tot Led Zeppelin en van Bach tot Tiësto”, aldus
Luc Devens. In deze show gaat de groep veel verder dan ooit tevoren.
Conservatieve a capella wordt deze keer overboord geworpen. “We gaan het
experiment aan en nemen veel meer risico’s, qua zang en qua techniek. Het wordt
echt een groot contrast met de vorige shows. Nu gaat het erom het publiek
volledig te verrassen en te overbluffen, zonder ons iets aan te trekken van de
geldende (zang)regels”, zegt de leadzanger.
De belangrijkste boodschap is dat iedereen muziek kan maken . “Of het nou met een band is, met een orkest, met een koor, met een gitarist of, in ons geval, met stemmen, het maakt allemaal niet uit, zolang de muziek recht uit het hart komt en je er je publiek mee kunt raken.”
De muziek die Rock4 maakt is voor iedereen. Alle muziekstijlen komen voorbij: Rock, klassiek, funk, dance, pop, met veel bekende nummers van onder andere Kings of Leon, Pink Floyd, Prince, Tiësto en zelfs Beyoncé.
De belangrijkste boodschap is dat iedereen muziek kan maken . “Of het nou met een band is, met een orkest, met een koor, met een gitarist of, in ons geval, met stemmen, het maakt allemaal niet uit, zolang de muziek recht uit het hart komt en je er je publiek mee kunt raken.”
De muziek die Rock4 maakt is voor iedereen. Alle muziekstijlen komen voorbij: Rock, klassiek, funk, dance, pop, met veel bekende nummers van onder andere Kings of Leon, Pink Floyd, Prince, Tiësto en zelfs Beyoncé.
Het theaterconcert is bij Kunstlinie Almere Flevoland (KAF)
te beluisteren op donderdag 4 februari om 20.30 uur in de Midden Zaal. Voor
kaarten: www.schouwburgalmere.nl.
maandag 4 januari 2016
Voorstelling Opvliegers: ‘Seks and the City’ voor (45+) dames én heren
Is de overgang geen
sexy onderwerp? Jawel hoor. Dat bewijzen Anne-Mieke Ruyten, Antje Monteiro,
Anousha Nzume en Hymke de Vries in de comedy Opvliegers. In dit muzikale
feestje spelen zij vier vriendinnen die op vakantie gaan naar Bali. De
menopauze is niet het enige thema dat onder de zon wordt besproken. ,,Van een
huwelijkscrisis tot het emptynestsyndroom en een partner die er met een jongere
meid vandoor gaat”, aldus Monteiro. Want echte vriendinnen bespreken álles met
elkaar.
Kunnen jullie kort
jullie personages introduceren?
Anne-Mieke:
,,Ellen is al dertig jaar getrouwd met Joep en ze is op hem uitgekeken. Zeven
jaar geleden wilde ze al bij hem weg, maar dat durfde ze toen niet. Ze hangt
heel erg aan haar vriendinnen. En ze is van de natuur. Ze hopt van de ene in de
andere fase. Nu zit ze in haar spirituele fase.”
Antje: ,,Ik speel
Lydia, die er alles aan doet om er goed uit te blijven zien. Ze negeert haar
opvliegers en slaat, om zich jong te blijven voelen, geregeld een jonge man aan
de haak. Ze doet me denken aan Samantha uit Sex and the City. Heerlijk om te
spelen.”
Hymke: ,,Keet zit
in de overgang, maar tilt er niet zo zwaar aan. Ze heeft het moeilijker met het
feit dat haar dochter net uit huis is. Ze heeft zeeën van tijd en weet niet wat
ze ermee moet. Ze moet een nieuwe plek vinden en daar helpen haar man en haar
vriendinnen haar bij.”
Anousha: ,,Ik ben
Sas, een stoer type en de jongste van het stel. Ze heeft geen kinderen en nu is
haar vriend ervandoor met een jonge kip. Haar vriendinnen zijn bang dat ze weer
teruggaat naar hem. Zij hopen dat dit haar sterker maakt en dat ze meer voor
zichzelf kiest.”
Jullie spelen vier totaal
verschillende vrouwen die samen een hechte vriendinnenclub vormen. Hoe goed
kenden jullie elkaar voor Opvliegers?
Anne-Mieke: ,,Niet,
maar we hebben elkaar snel leren kennen. Regisseur Martin Michel heeft ons heel
veel laten kletsen met koffie erbij. Dat was goed, want dan krijg je een band en
daardoor spelen we veel makkelijker vriendinnen.”
Anousha: ,,Hymke
en ik kenden elkaar al van de voorstelling Hormonologen, dus wij hadden meteen
weer iets van: leuk, gezellig. En dat koffiedrinken deed de rest.”
Antje: ,,Martin
heeft dat goed ingeschat. Als je het met elkaar kunt vinden buiten het toneel,
voelt het publiek dat ook. Het is voor mij voor het eerst dat ik in een kleiner
gezelschap werk, maar ik vind het zo fijn. Ik ken de anderen nog maar net, maar
ik heb nu al zoiets van dat ik ze nooit meer wil vergeten. Geen gedoe,
negativiteit of geklets. We lachen veel.”
Opvliegers is een
comedy. Passen humor en overgang bij elkaar?
Anne-Mieke: ,,Het
hoeft niet meer zo serieus, er mag tegenwoordig over dit onderwerp worden
gelachen. De voorstelling is luchtig, zonder dat we de emoties schuwen. En
eigenlijk gaat het bijna meer over vriendschap dan over de overgang. Als je
maar vriendinnen hebt, komt het wel goed. Dat vind ik een mooie boodschap.”
Antje, voor jou is het
je eerste comedy. Spannend?
Antje: ,,Heel
leuk! Doodeng, dat wel ja. Maar je kunt alleen maar leren als je af en toe uit
je comfortzone durft te stappen.”
Anne-Mieke: ,,Ik
heb helemaal niet het idee dat ze dit voor het eerst doet. Ze is heel grappig.”
Al voor aanvang van de
speelperiode waren vijf voorstellingen uitverkocht. Bijzonder?
Antje: ,,Nou,
uniek voor een nieuwe voorstelling waar geen mega marketingbudgetten tegenaan
zijn gegooid. Ik vind het echt een compliment. Blijkbaar spreekt het thema toch
veel mensen aan.”
Is het een
voorstelling specifiek voor vrouwen die in de overgang zitten?
Anne-Mieke:
,,Zeker niet alléén voor vrouwen in de overgang. Het is voor alle vrouwen van
30+ leuk om de voorstelling te zien, of ze nu voor, in of na de overgang
zitten.”
Antje: ,,Ik weet
zeker dat mijn dochter van 23 ook in een deuk ligt.”
Hymke: ,,Ik denk
dat het echt vriendinnenavonden zijn, maar mannen zijn welkom. En ze steken er
ook wat van op.”
Wat kan het publiek
verwachten van een avondje Opvliegers?
Hymke: ,,Een
trein die vertrekt en anderhalf uur doorgaat. Veel herkenning, ontroering en
lach. Als ze bulderend van de lach in de zaal zitten of een brok in hun keel
hebben, is de avond geslaagd.”
Anousha:
,,Prachtige meerstemmige muziek. Verschillende stijlen, van country tot een
Hollandse kraker, maar ook soul, R&B en ballads. Zo lekker. Muzikaal is het
echt een feest om te doen.”
De voorstelling is te
zien bij Kunstlinie Almere Flevoland (voorheen Schouwburg Almere) op vrijdag 29
januari om 20.15 uur in de Grote Zaal. Voor kaarten: www.schouwburgalmere.nl
Eerbetoon aan Stevie Wonder met ‘Songs in the Key of Life’
Met Songs in the Key of Life maakte Stevie
Wonder veertig jaar geleden één van de invloedrijkste albums uit de
pophistorie. Een plaat zó goed dat hij door jong en oud is grijs gedraaid.
Muziektheatercollectief Legendary Albums Live presenteert een uniek
theaterconcert van deze soulklassieker.
Met als solisten Sabrina Stark, Erica Yong en Ricardo Burgrust.
Betrokken bij een ernstig auto ongeluk raakt Stevie Wonder
vier dagen in coma. Als hij bijkomt besluit hij zijn bovennatuurlijke ervaringen
op te schrijven. Dit resulteert in Songs in the Key of Life, een
maatschappijkritisch album waarop de soulzanger vele levensthema’s bezingt. De
liefde, zielenpijn, de dood. Maar ook politiek, geloof, het gettobestaan. Dit
levert klassiekers op als I Wish, Pastime
Paradise en Another Star. Tijdloze
topnummers die ook vandaag de dag nog actueel zijn.
Live on stage
Vanaf 22 januari 2016 is Songs
in the Key of Life in heel Nederland te zien, te horen en te beleven. Want
muziektheatercollectief Legendary Albums Live brengt dit meesterwerk live op de
planken met een swingend theaterconcert. Integraal, van de eerste tot de
laatste noot. Begeleid door een 8-koppige band brengen Sabrina Stark, Erica
Yong en Ricardo Burgrust alle songs vol soul, funk en lekkere grooves ten
gehore. Dat wordt dansen op Sir Duke
en meezingen met Isn’t She Lovely.
Gegarandeerd dat u deze avond niet stil kunt blijven zitten in uw theaterstoel!
Songs in the Key of
Life is de eerste in een reeks legendarische albums uit de pophistorie die
live uitgevoerd gaan worden door topmuzikanten. Niemand minder dan Jos Thie
maakte van dit concert een swingende en theatrale muziekbelevenis. De regisseur
en theatermaker was eerder verantwoordelijk voor de visuele aankleding van de
rockmusical Tommy van Di-rect alsmede
shows van cabaretier Jochem Myjer en dj Armin van Buuren. “Toen ik dit
dubbelalbum veertig jaar geleden kocht, was ik op slag verliefd,” herinnert
Thie zich. “De plaat was een liefdesverklaring en geschiedenisles ineen. Alle
nummers over passie, politiek en het gettoleven troffen me diep. Ik vind het
dan ook geweldig dat ik Songs in the Key
of Life met visuele effecten heb mogen vormgeven, verbeelden en verdiepen.
Natuurlijk kent bijna iedereen het album. Maar wij hebben er een ode van
gemaakt die het hart en de buik van de fans heftig zal raken.”
Bij Kunstlinie Almere Flevoland, voorheen Schouwburg Almere te zien op vrijdag 12 februari om
20.15 uur in de Grote Zaal. Voor kaarten www.schouwburgalmere.nl
woensdag 9 december 2015
Jacqueline Govaert - Zo zit dat dus
Op 18 december staat Jacqueline Govaert met haar voorstelling Zo zit dat dus op het podium van de middenzaal bij Kunstlinie Almere Flevoland. Leuk voor de fans, maar ook voor Jacqueline zelf. Nu kan zij eindelijk haar eigen verhaal vertellen.
Jacqueline Govaert, de singer/songwriter die haar grote doorbraak maakte als frontvrouw van de pop-/rockband Krezip, staat met haar show ‘Zo zit dat dus’ in het theater. Solo, ontwapenend, met de nodige zelfspot en veel humor neemt zij de bezoekers, door middel van haar liedjes en verhalen, mee langs de markeerpunten in haar leven.
‘Ik heb door de jaren heen al heel veel interviews gegeven,
maar zo’n gesprek wordt altijd door een ander geleid. Met deze show kan ik ook
een keer mijn eigen verhaal vertellen; dit keer heb ík de regie in handen’,
licht Govaert haar beweegredenen voor de theatershow toe. ‘En ja, inderdaad,
daarbij stel ik me wel kwetsbaar op, maar de mensen geven me er ook heel veel
voor terug. De interactie met het publiek is in een theater natuurlijk heel
anders dan bij een festival, maar toch voel ik op zo’n avond wel wat voor
uitwerking mijn liedjes hebben. En af en toe hoor ik dan ineens wat gesnif uit
de zaal komen, dan merk ik wat mijn teksten doen met mensen. Top!’
Krezip
Muziek heeft altijd een grote rol gespeeld in het leven van
Govaert. Haar blokfluit was, zoals ze het zelf omschrijft, ‘haar eerste grote
liefde’, gevolgd door een piano die zij tot haar grote verrassing voor haar
tiende verjaardag kreeg. Al heel jong leerde ze haar gevoelens en emoties te
verwoorden in liedjes. ‘Ze gingen over alles wat me bezighield, zoals onze
hond, kerstmis en mijn eerste vakantieliefde en het liefdesverdriet wat daarop
volgde.’ De in Tilburg geboren zangeres vertelt onderhoudend over haar
zoektocht naar een eigen stijl en wisselt haar verhalen af met songs uit haar
muzikale carrière én liedjes die daar grote invloed op hadden. ‘Ik was een jaar
of 14 en hoorde van mijn klasgenoten over Pinkpop dat dat weekend uitgezonden
zou worden op tv. Iedereen ging ernaar kijken en uiteraard wilde ik het ook
zien. Daar zag en hoorde ik voor het eerst K’s Choice zingen, een zangeres in
jongenskleren. Ze had een hese stem en ik wist meteen dat dit de muziek was die
bij mij paste. Dit wilde ik ook!’
De muzische afdeling van het Koning Willem II college in
Tilburg waar Govaert op zat, was in 1997 de bakermat voor Krezip, maar de band
brak pas echt door in 2000 na een optreden op Pinkpop met het liedje ‘I would
stay’. ‘Het was aan het eind van mijn eerste jaar op de Rockacademie. Ik was
net 18. Alles veranderde vanaf dat moment, een totaal gekkenhuis. We hebben
twaalf prachtige jaren gehad met de band.’
Puur en ontwapenend
Bekende en minder bekende liedjes, zowel uit Govaerts tijd
met Krezip als uit haar soloperiode vanaf 2009, passeren de revue, zo nu en dan
vocaal ondersteund door achtergrondzangeressen Denise van Donselaar en Lotte
Zekhuis. Zichzelf begeleidend op haar piano, gitaar of elektrische piano, lijkt
Govaert het publiek af en toe even helemaal te vergeten. Vol passie, vaak met
haar ogen dicht en met zuivere stem, zingt ze over de markeerpunten in haar
leven zoals het plotseling overlijden van haar schoonvader, de onvoorwaardelijke
liefde voor haar vriend en gebeurtenissen in het leven van dierbare vrienden. Het
18-jarige meisje dat op het podium van Pinkpop stond is uitgegroeid tot een
volwassen vrouw van 33. Haar muziek is met haar mee ontwikkeld, maar heeft aan puurheid
niets ingeboet en blijkt ook op de planken in het theater, mede door de combinatie
met Govaerts onderhoudende manier van vertellen, van begin tot eind meer dan de
moeite waard.
Tekst: Monique Bons
Jacqueline Govaert18 december 2015 | 20.15 uur
Klik hier voor meer informatie & tickets
Klik hier voor meer informatie & tickets
Abonneren op:
Posts (Atom)