 |
| foto: Leo van Velzen |
In januari 2013 werd Adèle
Bloemendaal tachtig jaar. Reden voor een hommage aan de zangeres, actrice en
cabaretière, in de vorm van het dubbelportret 'Adèle' door Sanne Wallis de Vries en
Paul Groot. Op 18 april spelen ze in Schouwburg Almere.
Wat zijn jullie eerste herinneringen aan Adèle?
Paul: "Een geinponem, een vrouw met een enorm vrolijke uitstraling, met carnavalshits. Ik heb haar leren kennen in ’t Schaep met de 5 poten en De Brekers, waarin ze een heel grote rol had. Pas later heb ik een cd van haar gekregen en heb ik kennisgemaakt met die prachtige nummers van haar. Toen heb ik ontdekt dat ze ook van heel goede, literaire teksten hield."
Sanne: "’t Schaep is van voor mijn tijd. Mijn eerste ontmoeting met haar was een CD die ik ooit kocht; met het Nederlandstalige repertoire dat alleen zij op haar unieke manier bracht. Prachtig. En aan dat typische hoofd met blond piekhaar. Een beetje streng."
Sanne: "Hoe benader je iemand die zo’n groot artiest is geweest?"
Paul: "Iemand die zoveel kanten heeft, hoe spreek je die aan?"
Sanne: "We zijn bij haar langs geweest, in een piepklein keukentje. Martin van Dijk, die jarenlang haar componist en vaste begeleider is geweest, en de schrijver van haar liedjes, Jan Boerstoel, waren erbij"
Paul: "Bij hen komt het idee voor deze voorstelling vandaan. Wij zijn ervoor gevraagd."
Wat vindt ze ervan dat ze de hoofdpersoon is in een voorstelling waarin ze zelf geen rol speelt?
Paul: "Haar eerste reactie was: ‘ik ben toch nog niet dood?’ Na een half uur wilde ze een afspraak maken om samen de voorstelling te gaan schrijven. Maar dat kan niet, het is voor haar een te grote belasting. Ze is broos. Ons bezoek haalde al zoveel herinneringen naar boven, dat ze een nacht niet sliep."
Sanne: "Het toeren heeft ze echt vréselijk gevonden. Daar heeft ze nare herinneringen aan."
In de voorstelling spelen jullie allebei Adèle, en ook jezelf.
Paul: "Het is een collagevoorstelling met citaten, acteurs die verschillende rollen spelen, fragmenten uit interviews en liedjes. Bekende liedjes, maar ook een nieuw lied, dat uit ons bezoek aan haar is voortgekomen: Hellevaart. Net als vroeger heeft Adèle haar ideeën geponeerd en hebben Jan Boerstoel en Martin van Dijk het nummer geschreven."
Sanne: "Ik wilde eigenlijk ook een nummer schrijven, over de jaren ’80, als reactie op haar lied over de jaren ’60. Het rare Droste-effect is namelijk dat je nu heel goed hoort dat 'de jaren ‘60' in de jaren ‘80 is geschreven. In de jaren ’80 zat ik in de puberteit, ik verveelde me stierlijk, ik wilde uit recalcitrantie keihard Vanity 6 aanzetten. "De jaren ’80, de verveling sloeg weer toe…" zingen, dat leek me een goed idee. Maar het is er niet van gekomen."
Herkennen jullie iets van jezelf in haar?
Paul: "De liefde voor mooie teksten en de toewijding aan het werk. Haar onafhankelijkheid, de vrijheid die ze nam, het schijt hebben aan alles, daar had ik wel wat meer van willen hebben. Ik ben wat voorzichtiger."
Sanne: "Als toerende solovrouw moet je alles onder controle hebben. Constant fit en alert zijn. Als je dan klaar bent, is het heel lekker om helemaal los te gaan. Nu ik kinderen heb lukt me dat niet meer. Maar die vrijheidsdrang, die liederlijkheid, die herken ik zeker."
Is het een hommage waarin Adèle op een voetstuk staat?
Paul: "We zijn allemaal vervuld van bewondering voor haar. De motivatie is oprecht. Als je haar ziet spelen in ’t Schaep…"
Sanne: "Ze geeft niet te veel."
Paul: "Ze tilt het net boven naturel uit, zonder dat het grotesk wordt."
Sanne: "Maar we leveren ook commentaar, als onszelf. Ik vind niet alles heilig aan Adèle. Je hoeft niet alle tijdvakken kritiekloos na te spelen. Ik heb bepaalde overeenkomsten met haar: ik ben ook moeder, artiest en vrouw. Maar dat wil eigenlijk niet zoveel zeggen. In eerste instantie herkende ik veel in interviews met haar, maar als je een laag dieper graaft merk je dat er veel verschillen zijn. Bijvoorbeeld haar uitspraak: ‘je mag liegen, maar niet tegen jezelf’. Dat heb ik helemaal omgekeerd."
Paul: "Mensen van rond de dertig weten vaak helemaal niet wie ze was."
Sanne: "Laatst zei een vriend: jij gaat toch iets met Karin Bloemen doen?"
Paul: "En dat terwijl ze gepionierd heeft met de one-womanshow."
Sanne: "Ze heeft prachtig werk gemaakt dat bijna nooit meer gebracht wordt. Zonde."
© Janneke Dijke, alpen.cc
