Onze ambassadeur Judith bezocht de familievoorstelling Minoes. A trip down memory lane....
Minoes is natuurlijk het verhaal wat bijna iedereen wel
kent. Het gaat over de kat Minoes die plotseling verandert in een juffrouw.
Toen ik vroeger jong was, keek ik regelmatig deze film. Bij mij behoort Minoes
dan ook echt tot een deel van mijn jeugd.
De voorstelling heb ik op 25 februari in de Stadsgehoorzaal
in Kampen gezien. Een fijn theater met een oude uitstraling en een zaal van
ongeveer 500 stoelen, die allemaal bezet waren. Voornamelijk gevuld met gezinnen,
want dat het een kindervoorstelling is, mag duidelijk zijn.
Het poppentheaterstuk, dat Minoes is, werd op de juiste
momenten afgewisseld met muziek. De vrolijke liedjes die door de castleden
werden gezongen, maakte het stuk levendig.
In totaal spelen zes acteurs de voorstelling. Minoes en
Tjibbe spelen alleen hun eigen karakter. De andere vier acteurs wisselen steeds
van karakter gedurende de voorstelling. Op het ene moment zijn ze een van de
poezen, terwijl ze op het andere moment inwoners van de stad zijn. De
wisselingen worden duidelijk aangeduid door middel van kledingwisselingen. Ik
vind het erg knap dat de acteurs wisselen van het spelen met een pop van een
kat, naar het spelen van een mens. In het begin keek ik nog veel naar de
acteurs die de katten speelde in plaats van naar de katten-pop. Halverwege de
voorstelling verdween dit, omdat de katten in mijn beleving meer gingen leven.
Zelf ga ik ook niet vaak naar poppentheater, maar ik denk dat ik halverwege
meer aan de poppen was gewend.
De reactie van de kinderen vind ik een van de leuke dingen
om te observeren tijdens een familievoorstelling. Het schokkende geluid van de
kus tussen Minoes en Tjibbe in de laatste scene vond ik hilarisch. Het minimale
besef van kinderen dat theater live is, is te merken aan zulke reacties. In het
begin luisteren alle kinderen nog rustig, maar halverwege de voorstelling merk
je dat ze meer praten en reageren op de spelers van de voorstelling. Het maakt
dan ook niet uit dat er wat drukkere kinderen in de zaal zitten, omdat er toch
veel kinderen zijn die fluisteren/praten.
Zelf vind ik de voorstelling hartstikke leuk, omdat het me
terug doet denken aan vroeger. Nu ik de voorstelling heb gezien, wil ik graag
de film nog een keer zien. Je kan natuurlijk ook eerst de film bekijken en
vervolgens naar de voorstelling gaan. Ik denk dat dit vooral leuk is voor
kinderen die nog niet bekend zijn met het verhaal van Minoes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten