Winterbloemen gaat over de vriendschap van vier vrouwen van rond de 50. Wat is dat eigenlijk, vriendschap? En is er een verschil tussen mannen- en vrouwenvriendschappen? We vragen het Peer Wittenbols (schrijver) en Rob Ligthert (regisseur).
Jullie werken samen, zijn jullie ook vrienden?
Peer: Sinds we op de academie de docentenopleiding deden, leven we zo'n beetje samen.
Rob: We zijn onafscheidelijk: sinds de Toneelacademie zijn we artistieke partners. Tegenwoordig werken we ook afzonderlijk voor gezelschappen,. Hij schrijft altijd, ik regisseer - we zijn in al die jaren nooit op elkaars terrein gaan zitten.
En de vriendschap?
Rob: Er zijn vriendschappen die voorschrijven dat je alles moet delen, en er zijn vriendschappen waar je niet alles hoeft te delen. Wij zijn meer van de tweede categorie. Misschien is dat mannelijk. Als wij aan een half woord genoeg hebben, is dat ook goed. Wij zitten liever samen zwijgend op de bank dan kleppend.
Peer: Maar we zijn wel vaak samen.
Verschillen mannenvriendschappen van vrouwenvriendschappen?
Peer: Mannen doen vaak dingen samen. Vissen, sporten.
Rob: Ja, maar we sporten niet samen.
Peer: We mountainbiken.
Rob: O ja. Maar we zitten vooral graag samen op een bankje. Daar houden we erg van. Beetje bij de schapen.
Is dat zoiets als samen vissen?
Rob: Haha! Dat hebben we ook nog gedaan. We hebben eens een voorstelling gemaakt in het Openluchtmuseum Arnhem. Daar hadden we geregeld dat we er na sluitingstijd mochten vissen. Peer: Reden we naar de 'Zaanse Schans'. Biertje erbij. Daar waren hele dikke karpers, door alle chips die kinderen ze gaven. Je hoefde totaal geen moeite te doen om die vissen te vangen.
Kun je als man schrijven over vrouwenvriendschappen?
Peer: De verschillen tussen mannen- en vrouwenvriendschappen zijn alleen oppervlakkig. Ik heb goed geluisterd naar mijn vrouw en haar vriendinnen. Mijn vrouw zei: 'Mannen denken altijd dat wij het over heel intieme dingen hebben als we met elkaar zijn. Dat is helemaal niet waar. Dat doen we ook, maar daarna gaat het over dezelfde dingen als bij jullie.'
Rob: Wat mannen en vrouwen sowieso gemeen hebben, is dat ze allemaal praten, via de taal grip proberen te krijgen.
Peer: In de essentie zijn alle vriendschappen hetzelfde.
Hoe kwamen jullie aan dit verhaal?
Peer: Ik sprak een man met een enorme kater. De avond ervoor was hij doorgezakt. Hij zat met vrienden in de auto, op weg naar andere vrienden. Ze kregen een ongeluk, kwamen daar redelijk onbeschadigd uit en vroegen zich vervolgens af: gaan we verder of moeten we naar huis? Ze gingen verder en beleefden een memorabele avond. Ze waren met zijn allen in een soort lucide, verlichte staat. Ik sms'te Rob over dat gegeven: dat je de dood in de ogen hebt gekeken en dan ook nog eens gaat feesten.
Rob: Je ziet dan dat alles wat ballast is, alles wat verstopt is geraakt, eruit komt. Dat leidt tot opluchting. Het is een vorm van catharsis. Reiniging.
Peer: We hebben zoiets ook samen meegemaakt. Na een bespreking in Eindhoven reden we naar Maastricht. Op de snelweg hadden we een bijna-ongeluk.
Rob: Zoiets versterkt je band dankzij het noodlot.
Dat gebeurt ook bij Winterbloemen.
Rob: Die vier vriendinnen komen na een auto-ongeluk vast te zitten in de middle of nowhere. Er zijn geen escape-mogelijkheden, er is geen telefonisch bereik. Iedereen kan alles botweg zeggen want niemand kan nog een kant op.
Peer: Het zijn alledrie vriendinnen van Beertje, en ze zijn jarenlang bereid geweest om haar te steunen in het verdriet om haar onvervulde moederwens. Nu blijkt dat haar emo-terreur de vriendschap heeft vergiftigd. Al die jaren maakten de vriendinnen pas op de plaats voor Beertje. Nu heeft zij vrede met de situatie en vindt ze dat dat gevierd moet worden. Maar de anderen zeggen: en nu ben ík aan de beurt!
Wat zijn het voor vrouwen?
Peer: Het zijn alle vier intelligente dames. Hun manier van praten bindt hen. Ze hebben aan een half woord genoeg. Daarbij denken ze dat ze heel veel over de ander weten. Ze vinden dat de vriendschap ze het recht geeft heel direct te zijn naar de ander.
Rob: Je ziet hier dat vriendschap een complex proces is. De vriendschap is vastgelopen. Dan kunnen mensen op een harde manier eerlijk zijn of op een zachte manier oneerlijk. Als je hard en eerlijk bent, blaas je de boel op, maar dan kom je wel bij de werkelijke waarde van relaties.
Peer: Tenminste, bij echt goede vrienden.
Lijkt allemaal diep-tragisch...
Rob: Deze dames willen gered worden en komen erachter dat ze alleen zichzelf kunnen redden. Hun wanhoop voel je in het stuk. Maar Peer heeft het allemaal buitengewoon geestig geschreven. Ik app hem regelmatig: 'weer hardop gelachen.' Dat moet ook. De humor is het glijmiddel voor de tragedie.
Winterbloemen | Theatergroep Suburbia
vr 16 en za 17 september 2016 | Kunstlinie Almere Flevoland
meer info en tickets
tekst: Brigitte van Meur
foto: Claudia Kamergorodski
Geen opmerkingen:
Een reactie posten