door
Steng Voeten
“Klop
klop klop op de hemelpoort” zingt de zaal nog na terwijl Jan Rot zich van
het podium spoedt om in de foyer zijn nieuwe cd met Nummer 1-hits te verkopen. Van
Vous Permettez monsieur en Green green grass of home tot hits van
Police, Rem en Bruce Springsteen. “Vijftien hits voor een tientje, waar vind je
dat nog!” grapt de lange zanger als een ware marktkoopman, in hoog tempo
handtekeningen zettend op de verkochte schijfjes.
De cd-markt
heet ingestort, maar jij komt handen tekort...
Mensen beginnen met eentje, en in de loop der
jaren kopen ze ze allemaal. Een cd met
vertaalde liefdesliedjes, een cd met vertaalde Randy Newman, singer-songwriters,
Beatles vs Stones, Top 100 aller tijden... Je kent al die nummers, maar niet in
het Nederlands. En dat werkt verslavend.
Je hebt
al eens eerder een show en een cd rondom nummer 1-hits gemaakt. ‘Nieuw op 1’.
(Lacht). Er zijn ook zoveel nummer 1-hits. En ze hebben
allemaal iets speciaals, hè. Er zit iets in wat collectief aanspreekt. Iets
magisch. In de show vertel ik hoe je als jongetje naar Toppop kijkt en bij de
tips een fragment ziet van een raar mannetje aan de piano en de volgende morgen
meteen naar de platenwinkel loopt. En je bent niet de enige, want drie weken
later staat Nothing Rhymed van
Gilbert O’Sullivan op 1. En nog, als je het hoort. Het komt meteen binnen.
Jouw
vertaling Ongerijmd is ook door Bløf gecovered...
Zeer eervol, zo’n afgeladen Carré dat dan
meebrult. Ik vind het al schitterend om die mooie liedjes te vertalen, en als
anderen ze dan ook nog gaan zingen... Begin jaren 60 werden buitenlandse hits
meteen onherstelbaar vernederlandst, iemand als Gerrit den Braber was daar
steengoed in. Spiegelbeeld, Ritme van de
Regen, Hou je echt nog van mij Rockin’ Billy – voor ons is dat nationaal
erfgoed, maar het zijn gewoon vertalingen. Brandend
Zand, tekst van Johnny Hoes, veel spannender dan het Duits, daar is het gewoon
een vakantieliedje.
Je
vertelt ook het verhaal van ‘Ramona’.
Ja, die was dan nog nooit gedaan. Wel in het
Duits, Spaans, Italiaans tot in het Indonesisch aan toe, maar nooit in het
Nederlands. Nu wel. Op YouTube staat een filmpje hoe de inmiddels
zeventigjarige Riem de Wolff en ik het inzingen in de studio. We hebben een
koptelefoon op, dus je hoort alleen de harmonie. Zit zo mooi in elkaar. En
geweldig om een dagje Blue Diamond te mogen zijn.
Het viel
me op dat je haast geen nieuwe liedjes gebruikt.
Laat dat ‘haast’ er maar af. Zelfs zo’n Fast Car van Tracy Chapman – wat bij mij
Roll’s Royce heet – is ook alweer
vijfentwintig jaar oud. Ik zou zelf niet weten wat nu nummer 1 staat in de
hitparade. Het voordeel van Classics is dat iedereen ze kent. Ik heb niks tegen vergrijzing van mijn
publiek, al vind ik het heel grappig dat ik steeds vaker ouwe fans zie die nu
hun puberkinderen meenemen, die kennen de originelen alleen in mijn vertaling.
Dus (grijns grijns) wie weet hoe die liedjes nog de geschiedenis ingaan. “Yellow
Submarine? Geen idee. Oh, je bedoelt de Gele duikmasjien van Jan Rot!”
Behalve
liedjes vertaal je ook musicals. Ik zag voor dit seizoen Jersey Boys en Love
Story staan.
Ja, heel grappig. Dan lees je zo’n dikke Joop
van den Ende-biografie en een paar maanden later heb je twee opdrachten binnen. Dat gaat nog
best eng hoor, met terugvertalen en mailtjes uit New York van waarom dit en
waarom dat. Maar ik kick erop, de tekst zo precies passend te maken, dat je
vergeet dat je naar een vertaald stuk kijkt. Dat is het uitgangspunt, of het
nou om musical, een pophit of iets klassieks gaat. Of zoals de cd opent en de
show besluit, op de wijs van Music
van John Miles:
“Zingen
is mijn leven, zingen is mijn lol”...
t’ Is
mij om het even, barok of rock & roll.
En mijn
lol in zingen is niet alleen vocaal
Maar de
mooiste dingen in mijn eigen taal!”
Jan Rot is met Nummerrrr 1!!! te zien op donderdag 7 november in Schouwburg Almere.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten