“Het is een chaotische tijd waarin we leven. Een
tijd van veelheid. Het zou mooi zijn als we ook rust kunnen vinden in die
chaos. Anders zouden we alleen maar bang zijn. Bang voor het niet-weten. Voor
het onbekende.”
Je doet veel verschillende projecten
naast elkaar. Zit dat hyperactieve in de familie?
Dat zit in mij. Maar het werd zeker gestimuleerd door mijn ouders. Mijn moeder zei; “De truc is niet om veel doen, de truc is om dingen af te maken. Je mag wat mij betreft tien dingen doen, maar doe ze wel goed.”
Eigenlijk is dat wat ik achteraf besefte; dat wat ik voortdurend doe is omstandigheden creëren zodat ik voortdurend ‘mij’ kan zijn. En ik moet toch op de één of andere manier steeds geprikkeld worden. Ik voel me momenteel enorm geprivilegieerd dat ik al die mogelijkheden heb. Dat ik mag creëren.
Dat zit in mij. Maar het werd zeker gestimuleerd door mijn ouders. Mijn moeder zei; “De truc is niet om veel doen, de truc is om dingen af te maken. Je mag wat mij betreft tien dingen doen, maar doe ze wel goed.”
Eigenlijk is dat wat ik achteraf besefte; dat wat ik voortdurend doe is omstandigheden creëren zodat ik voortdurend ‘mij’ kan zijn. En ik moet toch op de één of andere manier steeds geprikkeld worden. Ik voel me momenteel enorm geprivilegieerd dat ik al die mogelijkheden heb. Dat ik mag creëren.
Waarom Macbeth?
Het onderwerp is heel actueel. Het gaat over de mens in oorlog en dan vooral zijn onmacht daarin. Dat is wat ik in al mijn stukken doe; die onmacht, het kwetsbare, het niet-weten laten zien. Omdat het zo kleinmenselijk is.
Het onderwerp is heel actueel. Het gaat over de mens in oorlog en dan vooral zijn onmacht daarin. Dat is wat ik in al mijn stukken doe; die onmacht, het kwetsbare, het niet-weten laten zien. Omdat het zo kleinmenselijk is.
Waarom fascineert dat kleinmenselijke je?
Het is het enige dat we hebben. De rest is een reactie daarop. Een oorlog voeren; een pyramide bouwen; het is allemaal een reactie op het kleinmenselijke. We kunnen allemaal zelf een klein deel van de wereld maken, maar dat kan alleen door het soms ook niet te weten. En dus te struikelen of te falen.
Het is het enige dat we hebben. De rest is een reactie daarop. Een oorlog voeren; een pyramide bouwen; het is allemaal een reactie op het kleinmenselijke. We kunnen allemaal zelf een klein deel van de wereld maken, maar dat kan alleen door het soms ook niet te weten. En dus te struikelen of te falen.
Kan je je vrienden en geliefde troosten
met dat inzicht?
Ja. Ik maak ze er soms ook een beetje ontzet mee, omdat het ze confronteert. Maar het troost ook zeker.
Ja. Ik maak ze er soms ook een beetje ontzet mee, omdat het ze confronteert. Maar het troost ook zeker.
Hoe ontspan jij je?
Nou, van alles. Reizen. Series. Uit eten. En werk. Werk absoluut. Spelen. Op een podium staan. En ik probeer zo goed mogelijk Lucas te zijn. Dus dat wil zeggen dat ik mijn negatieve kanten niet probeer weg te moffelen, maar ze iedere keer opnieuw probeer aan te kijken. Dat is precies waar Macbeth voor mij over gaat. Als je het negatieve in jezelf - het beest dat in iedereen zit – blijft wegduwen, neemt dat beest vroeg of laat de overhand. Dus ik probeer het beest in mezelf steeds aan te blijven kijken. Ik denk dat dat belangrijk is in deze tijd, waarin het vooral veel gaat over de buitenkant.
In de voorstelling heeft Macbeth onder andere een post-traumatische stressstoornis. Ik heb daarvoor gekozen omdat het een uitvergroting is van zo’n kleinmenselijke reactie op het niet-weten. Daarmee is het niet een voorstelling over PTSS. Het is een voorstelling over hoe de mens omgaat met het onbekende in zichzelf. Ik hoop dat het publiek dat allemaal in zichzelf zal herkennen. De struggle om zo goed mogelijk je beste zelf te kunnen zijn.
Nou, van alles. Reizen. Series. Uit eten. En werk. Werk absoluut. Spelen. Op een podium staan. En ik probeer zo goed mogelijk Lucas te zijn. Dus dat wil zeggen dat ik mijn negatieve kanten niet probeer weg te moffelen, maar ze iedere keer opnieuw probeer aan te kijken. Dat is precies waar Macbeth voor mij over gaat. Als je het negatieve in jezelf - het beest dat in iedereen zit – blijft wegduwen, neemt dat beest vroeg of laat de overhand. Dus ik probeer het beest in mezelf steeds aan te blijven kijken. Ik denk dat dat belangrijk is in deze tijd, waarin het vooral veel gaat over de buitenkant.
In de voorstelling heeft Macbeth onder andere een post-traumatische stressstoornis. Ik heb daarvoor gekozen omdat het een uitvergroting is van zo’n kleinmenselijke reactie op het niet-weten. Daarmee is het niet een voorstelling over PTSS. Het is een voorstelling over hoe de mens omgaat met het onbekende in zichzelf. Ik hoop dat het publiek dat allemaal in zichzelf zal herkennen. De struggle om zo goed mogelijk je beste zelf te kunnen zijn.
De
voorstelling ‘Macbeth’ is bij Kunstlinie Almere Flevoland (KAF) te zien op
vrijdag 25 maart om 20.15 uur in de Grote Zaal. Voor kaarten: www.schouwburgalmere.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten