Stel: je stapt een school binnen en zegt dat je les wilt geven. Je wordt onmiddellijk aangenomen. Dit overkwam cabaretier Johan Goossens. Hij vertelt erover in zijn derde show Leer mij de mensen kennen. 'Ik kreeg meteen dertien klassen.'
Waarom wilde je gaan lesgeven?
Ik wilde weer iets meemaken. Het klinkt een beetje gek, maar als je toert maak je niet veel mee. Je ziet kleedkamers en de plaatselijke Chinees. Ik wilde meer avontuur, uitdaging. Inspiratie ook.
En toen ben je gaan solliciteren?
Eigenlijk werd ik meteen aangenomen. Die man vroeg of ik ervaring had in het MBO, ik zei nee. En of ik een lesbevoegdheid had. Ook niet. Toen was hij even stil en zei: 'Als je het aandurft, kun je morgen beginnen.'
Dat is snel.
Ja, achteraf erg snel. Ik kreeg meteen dertien klassen. En ook gelijk de moeilijkste, op niveau twee. Dat is een van de laagste niveaus in het MBO-onderwijs. Het is berucht om de vele problemen die de leerlingen er hebben: schulden, criminaliteit, geweld, eerwraak, zwangerschappen. Noem maar op.
Wat merkte je daarvan?
De eerste les begonnen ze al met stoelen te gooien. En bij het voorlezen van de presentielijst waren er een aantal niet. 'Die zit vast,' klonk het dan. Ik weet niet hoe ik die eerste les heb overleefd. Ik ben gaan improviseren, heb humor in de strijd gegooid. Iedereen geburnt die ook maar een kik gaf. Het zal vast heel onpedagogisch geweest zijn. Maar het werkte wel.
Lijkt het lesgeven op optreden?
In zekere zin wel – je speelt bij allebei een rol die dicht bij jezelf ligt. Het gaat om eerlijkheid: zowel het publiek als de leerlingen ruiken het als je staat te liegen, als het niet klopt. In het theater wordt het dan minder grappig. In de klas breken ze de tent af. Misschien is dat nog het grootste verschil: in het theater heb je wel eens een mindere avond, maar je krijgt er nooit een stoel naar je hoofd.
De verhalen die je vertelt lijken soms te gek om waar te zijn. Is alles gebaseerd op de werkelijkheid?
Ja. Alles is echt gebeurd. Dat is juist het leuke aan dit programma, het schrijft zichzelf. Ik vertel gewoon wat ik heb meegemaakt en het is meteen grappig en pijnlijk tegelijk. Het is een wereld die veel mensen niet kennen.
Ben je nooit bang? Je vertelt dat een leerling de klas in kwam met een pistool..
Sinds ik les geef, ben ik juist minder bang. Eerst las ik alles in de krant, dan lijkt het allemaal veel erger. Nu moet ik er dagelijks mee dealen. Veel maatschappelijke problemen hebben voor mij nu een gezicht, een naam. Dat meisje met dat pistool, die ken ik gewoon. Dat is een lief kind. Maar ze stond wel met een pistool voor mijn neus, dus spannend was het wel. Ik had nog nooit een echt pistool gezien. Voordat ik het onderwijs in ging dan.
Johan Goossens | Leer mij de mensen kennen
vr 17 januari 2014 | Schouwburg Almere
meer info en tickets
Geen opmerkingen:
Een reactie posten